Sempre in Mente, nestje geboren 8 juni 2024 van Niso x  Roxy

De filmpjes: video 1 ; video 2 ; video 3 ; video 4 ; video 5 ; video 6 ; video 7 ; video 8 ; video 9 ; video 10 ; video 11 ; video 12 ;  video 13 ; video 14 ; video 15 ; video 16 ; video 17 ; video 18 ;  video 19 ;  video 20 ; video 21 ; video 22 ; video 23 ; video 24 ; video 25 ; video 26 ; video 27 ; video 28 ; video 29 ; video 30 ; video 31 ; video 32 ; video 33 ; video 34 ; video 35 ; video 36 ; video 37 ; video 38 ; video 39 ; video 40 ; video 41 ; video 42 ; video 43 ; video 44 ; video 45 ; video 46 ; video 47 ; video 48 ; video 49 ; video 50 ; video 51 ; video 52 ; video 53 ; video 54 ; video 55 ; video 56 ; video 57 ; video 58 ; video 59 ; video 60 ; video 61 ; video 62 ; laatste video ; 

Eind maart: ruim eerder (6 weken) dan ik had verwacht, werd Roxy loops! Roxy woont niet permanent bij mij, want ik heb haar samen met Ron en Ria. Ron bracht Roxy hierheen en we gingen meteen progesteron testen. In eerste instantie zag Rox een autoritje helemaal niet zo zitten, maar bloed prikken bij de dierenarts was helemaal een ‘no go’. Dat lukte natuurlijk toch, maar de progesteron was nog niet heel hoog. Dus moesten we over 3 dagen terug. De auto ging beter, maar het prikken werd wel een ‘discussie’. Enfin, bij de derde keer bloed prikken en een weliswaar iets gestegen waarde, dacht de dierenarts ook, haar niet verder te plagen en adviseerde ‘maandag dekken’ (het was inmiddels vrijdag).
Zaterdag zag ik nog weinig interesse bij Niso, en ook Roxy bood zich nog niet aan; dus ik begon er al een hard hoofd in te krijgen. Tot zondagochtend! En na even niet opletten, vond ik ze gekoppeld aan mekaar in de tuin. Nog wat vroeg (dierenarts had maandag gezegd), maar vooruit. Gelukkig herhaalde zich maandag het tafereel, dus het kon eigenlijk niet meer verkeerd gaan.

6 mei: Inmiddels 4 weken verder en dus tijd voor een echo. Roxy kwam weer een weekje logeren, en dit keer liet ik een echo thuis maken door puppylookecho.nl. Zij woont in Bergen op Zoom, dus reuze makkelijk. 8 stuks telde ze.

Sinds 1 juni logeert Roxy weer hier, zodat ze kan wennen aan de omgeving en de werpkist. Vrijdag begint ze wat onrustig te worden; veel graven, niet eten. ’s Nachts houd ik een wakend oog en om 6 uur de volgende ochtend lijkt het of ze naar buiten wil. Als ik beneden kom zie ik een plas vruchtwater liggen en zodra we weer binnen zijn, zie ik ineens een perswee! Ik trek snel iets anders aan, dan een onhandige ochtendjas en als ik 2 minuten later weer beneden kom, ligt daar al de eerste pup. Een reutje van 420 gram. In record tempo volgende nummers 2 tot en met 5; in anderhalf uur, 5 pups heb ik nog niet eerder meegemaakt zo snel. Nummer 6 en 7 laten een uur ertussen. En als weer een uur later nummer 8 tevoorschijn komt, zie ik meteen dat daar geen leven in zit. Wat ik ook probeer, het mag niet baten. Nummer 8 is helaas doodgeboren. Heel erg sneu, en helaas hoort ook dat bij het fokken.

Desondanks toch een heel mooi nest; 4 reutjes en 3 teefjes.

Update 11 juni: de pups doen het goed. Roxy is een zeer zorgzaam moedertje en niet weg te slaan bij d’r kinders. Ze gunt zich bijna geen tijd om zelf wat te eten en rent als een hazewind weer terug zodra ze een plasje heeft gedaan.

Vandaag, dag 3, zijn we ook begonnen met ENS, Early Neurological Stimulation waarbij je iedere dag 5 kleine oefeningen doet om het zenuwstelsel te stimuleren. 

Bijna 1 week zijn ze al weer, en de eerste kiloknaller komt in zicht. Roxy neemt af en toe wat meer tijd voor zichzelf, en gelukkig eet ze ook wat beter dan in het begin. De neusjes en voetzooltjes beginnen al mooi zwart te verkleuren (ze worden roze geboren!)

Vandaag zaterdag 15 juni; 1 week oud en de eerste kiloknaller is een feit! Meneer ‘rood’, ook de dikste bij de geboorte, weegt vandaag 1045 gram.
Ook de officiële stamboomnamen zijn doorgegeven aan de Raad van Beheer. Voor de heren is het relatief makkelijk: Sempre in Mente Amaranto, Sempre in Mente Quintano, Sempre in Mente Zen en natuurlijk Sempre in Mente Donny. Voor de dames moesten we een keuze maken: Sempre in Mente Cato, Sempre in Mente Soofje en Sempte in Mente Ootje.

19 juni: de oogjes beginnen langzaam open te gaan; bij sommige zie je een hééél klein spleetje. Beetje lastig te fotograferen in je eentje. Mamma Roxy vindt inmiddels wel dat ze er niet per se de hele dag bij moet liggen. Dus die komt alleen op ‘etenstijd’. Dan is het inmiddels wel een beetje druk aan de melkbar; past nog net. En anders wordt het ‘stapelen’.

2 weken. Wat gaat het toch snel. Geluid komt er ook al uit, en het kruipen is waggelen geworden. Nog even…. en dan lopen ze zo de deur uit.

update: 25-06-2024. Nu het dan eindelijk zomer is en lekker zonnig weer, kan de deur ook open. De eerste stapjes zijn gezet en Roxy serveert de lunch op het terras.

28 juni: bijna 3 weken en wat gaan ze snel. Het dagelijkse wegen is bijna achter de rug, want met 2 kg schakel ik over naar 1 x per week wegen (het mandje en de weegschaal worden te klein). Nu het opeens zomer is, kan ook de deur al open en zijn de eerste stapjes buiten gezet. Ook zie je dat ze hun omgeving beginnen te verkennen en met elkaar beginnen te spelen.

3 weken zijn ze inmiddels. En wat gaat het weer hard. Het lopen gaat steeds beter en nu begint ook het ontdekken van de wereld. 1 pup hebben we al onder de rodondendrons vandaan moeten halen; in de heg gekukeld natuurlijk (gelukkig zachte landing met zoveel blad). Inmiddels staat het hekje eromheen en voor de zekerheid ook maar een tent erboven gezet; kunnen ze veilig en droog naar buiten.

Inmiddels bijna 4 weken, en wat zijn ze weer leuk! ♥ Het zijn nu echte hondjes, die ook al met elkaar beginnen te spelen. Hoewel ze na een kwartiertje al weer in slaap vallen. Mamma Roxy let er nog goed op en komt nu af en toe eens kijken hoe het ermee gaat.

De eerste gehaktbal zit er inmiddels in. WC is geïnstalleerd en ook de eetkamertjes zijn gereed. Veters zijn niet handig en m’n enkels zijn de klos!

Inmiddels 5 weken; de tijd vliegt! En wat ben ik blij met m’n tentje, zodat de pups toch nog enigszins droog buiten kunnen spelen. Ter opleuking van het geheel beschikken de pups inmiddels over een (iets te) kleine zandbak, een wipwap en een iets grotere tunnel (in de kattentunnel lopen ze bijna vast).

Het was even druk met bezoek. De pups vermaken zich prima met de tunnel, de wipwap, de blaadjes, de dozen en sinds kort 2 geofferde schoenen. Inmiddels zijn ze ook gechipt; geen krimp.

6 weken. Tijd gaat snel. Roxy begint zich wat minder met de pups te bemoeien, en voor een slokje van de melkbar moeten de pups wel even aandringen, maar vooruit dan maar. De ‘speeltuin’ is uitgebreid met een badje, maar sommige pups gebruiken liever de drinkbak als ‘badje’. Ook de regenton vinden ze leuk, m’n plantjes moet ik gaan beschermen, m’n enkels zijn weer heerlijk, net als m’n broekspijpen. De doos met toiletrolletjes waren leuk, maar ondanks tent toch nat geworden en nu weggegooid. De komende 2 weken worden druk, met veel bezoek, een heuse fotoshoot (zo benieuwd naar) en bezoekje dierenarts. 

6.5 weken.: 25 juli was een bezoekje bij de dierenarts gepland voor de enting, controle en paspoortjes. Op verzoek van de eigenaar werd Quintano getiterd, maar de waardes bleken te laag, dus ook Quintano moest er alsnog aan geloven. Gelukkig was er maar een klein druppeltje bloed nodig voor de test, want hij vond er helemaal niks aan. De andere pupjes kregen alleen een prikje en werden na serieuze controle door de dierenarts allemaal akkoord bevonden √; alle ballen present zogezegd.

Nu ze ook gechipt zijn, zijn de namen ook aan de pupjes gekoppeld.
Rood wordt dan Sempre in Mente Amaranto, roepnaam Durante.
Blauw is Sempre in Mente Zen, blijft Zen.
Blauwpaars is Sempre in Mente Quintano, roepnaam Ricc en dan is
Zwart: Sempre in Mente Donny, roepnaam Paco.
De dames zijn als volgt verdeeld:
Paars, Sempre in Mente Soofje, roepnaam Soofje,
Grijs, Sempre in Mente Cato,  roepnaam Blanche en
Groen is Sempre in Mente Ootje, roepnaam Sienna

7 weken: na 2 x uitgesteld in verband met het slechte weer, was gisteren dan toch eindelijk de fotoshoot door Lotte van Alderen van Foscofotografie. Een impressie van hoe dat in z’n werk gaat, vindt u bij de foto’s. Het resultaat hopen we hier spoedig te kunnen laten zien.

Ook nog maar eens even gewogen. Amaranto, de zwaarste pup al bij de geboorte, weegt inmiddels 7.6 kg , maar ook de andere doen het meer dan goed met 7 kg en 7 weken. De ‘kleinste’ (nou ja klein) is Soofje, maar met 6.5 kg kun je dat niet klein meer noemen. Geloof dat ik ze toch iets te veel voer heb gegeven.

Het filmen van de pups wordt inmmiddels steeds lastiger, want ze lopen alle kanten uit, en dat niet allemaal tegelijk. Niets is meer veilig! De trappetjes zijn geen hindernis meer, en over de goedbedoelde afscherming van de plantjes kun je prima overheen springen. M’n enkels en broekspijpen moeten het weer zwaar ontgelden en m’n rug begint te protesteren bij het steeds weer oppakken van de pups om ze in hun hokje voor het eten te zetten. De wijde wereld lonkt; dit weekend begint de exodus en zal het weer heel erg rustig worden.